Spółdzielcze formy działania były świetnym sposobem na wspólne organizowanie różnych przedsięwzięć gospodarczych. Niestety trendy zmian związane z globalizacją i wprowadzaniem "Nowego Porządku Świata" - NWO spowodowały że tego typu współpraca oddolna w zakresie gospodarczych działań stała się czymś co jest obecnie szykanowane różnymi administracyjno - prawnymi regulacjami.Lepszym rozwiązaniem tego rodzaju działań gospodarczych jest jednak zdecydowanie system Wzajemnych Umów Wspólnie Kontrolowanych.

Wizja którą stara się od lat wprowadzić na polski rynek gospodarczy Stowarzyszenie KOREUS i SGDW (Konfederacja na Rzecz Reform Ustrojowych i Stowarzyszenie Gospodarki Dobra Wspólnego) wydaje się być rozwiązaniem, które może umożliwić tworzenie klastrów gospodarczych, orientując ich działalność na cel gospodarczy, lokalny, regionalny, branżowy lub przede wszystkim produktowy. 

W tej koncepcji nie ma ograniczeń stron/uczestników konglomeratu. Mogą nimi być zarówno osoby fizyczne, jak i prawne, spółki akcyjne i cywilne, stowarzyszenia i fundacje. Ich działanie reguluje  Ramowa Umowa Wielostronnych Umów Wzajemnie Kontrolowanych.

Ta forma działań najbardziej przypomina konglomerat.

Co to jest Konglomerat (za wikipedią):

„Konglomerat (ang. conglomerate) – w gospodarce, jest to koncern, który grupuje przedsiębiorstwa o najróżniejszym profilu produkcji bez żadnej trwałej zasady doboru. W tym przypadku liczy się rentowność zainwestowanego kapitału. Oprócz typowych koncernów (branżowe, technologiczne, konglomerat) występują luźniejsze związki przedsiębiorstw mające na celu charakter kapitałowy, są to: holding , joint venture , konsorcjum.

W konglomeracie występuje ograniczony zakres wspólnych kosztów działalności operacyjnej przedsiębiorstw przy jednoczesnym przenoszeniu tych kosztów do określonych przedsiębiorstw w ramach całego konglomeratu.”

Koncepcja powołania Konglomeratu, opartego na utworzonej umowie określającej wszelkie relacje i zasady funkcjonowania w pierwszym momencie budzi na pewno wątpliwości, ale po głębszej analizie można dojść do jedynego wniosku – czym różnić się może taka umowa od Ustawy regulującej funkcjonowanie Spółek Akcyjnych, z o.o., Cywilnych, Stowarzyszeń czy Spółdzielni? Przecież to wszystko są organizacje gospodarcze, działające na takiej właśnie umowie, która przybrała formę Statutu. Co prawda Rząd powinien już dawno wywiązać się ze swoich obowiązków i zapewnić taką właśnie regulację prawną w formie Ustawy, ale z bliżej nieokreślonych powodów, prac legislacyjnych w tym zakresie na razie nie ma. Mimo że jest to forma działań gospodarczych rozwinięta mocno w Europie Zachodniej, czy też w dalekowschodnich siedliskach gospodarczych Tygrysów Gospodarczych Azji (Japonia - Keiretsu, Korea - Czebol). I tam właśnie takie struktury gospodarcze odpowiadają za około 90% udziału w rynku.

W dużym skrócie umowa taka zawierać będzie spis zasad funkcjonowania, relacje pomiędzy uczestnikami, wskaże koordynatora, ustali decyzyjność i rolę poszczególnych uczestników i ich obowiązki i prawa. Wskaże też zasady podziału zysków, określi koszty i sposób ich finansowania, powinna regulować sposoby rezygnacji ze współpracy i kooptowanie nowych uczestników Konglomeratu. Zasady reprezentacji i rozliczeń. Odpowiedzialność i sposób komunikacji wraz z formami dynamicznego wspierania Konglomeratu i realizowanych Projektów.

W naszej wizji nie wykluczamy, że forma działań oparta może być w całości na Prawie Spółdzielczym. Taka forma, ograniczona jedynie pomysłowością uczestników, może rozładować zatory inwestycyjno-organizacyjne i może umożliwić powstawanie nisko kosztowych podmiotów realizujących bardzo zaangażowane projekty gospodarcze, w prosty sposób gromadząc kapitał finansowy jak i ludzki, materialny i intelektualny. Podpisanie umowy umożliwia start od zaraz, nie trzeba czekać na decyzje sądu, KRS, czy innych organów. Taka forma działań daje nam również możliwość optymalnego wykorzystania potencjału uczestników (np. transport, księgowość, prawnika na etacie, podmiot fakturujący, kontrolny, organizacyjny, zaopatrzeniowy, dystrybucyjny, marketingowy, handlowy, transportowy). A wszystko to wykorzystując logistyczne możliwości każdego z członków konglomeratu bez dodatkowych inwestycji i kosztów.

W powyższym przykładzie graficznym widzimy schemat analogicznej struktury, która w swoim składzie ma właśnie takich wydzielonych uczestników o zadeklarowanej formie zadaniowej w projekcie.

Mankamentem jest brak uregulowań ustawowych, ale te które będą zawierać się w naszej Umowie Ramowej, powinny te kwestie uregulować. Wiąże się to z brakiem inicjatywy ustawodawczej aby wdrożyć wymóg Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej nr 11, obowiązującym w Unii Europejskiej.

Dlatego też rozliczenia w naszym projekcie dokonywane będą według przygotowanych scenariuszy lub szczegółowych ustaleń umownych. Poszczególne operacje rozliczeniowe wewnątrz konglomeratu będąc odbywać się z wykorzystaniem Faktury Pro Forma, które rozliczone będą ostatecznie po zakończeniu danego projektu, lub jego etapu. Szczegółowe ustalenia będą precyzowały zasady przepływów finansowych inwestorów kapitałowych, zabezpieczenie ich kapitału i zasady partycypacji w rozliczeniu końcowym działań. Umowa będzie precyzowała zakresy działań i zobowiązań poszczególnych uczestników, wyznaczy prawa i obowiązki, oraz strefy odpowiedzialności za swoje działania.

Takie obiektowe podejście uruchomi istniejący potencjał każdego z uczestników przedsięwzięcia, nie generując dedykowanych kosztów dodatkowych, lub ograniczając je w znaczny sposób. Np. kwestie księgowości może wziąć na siebie dowolny uczestnik, dla którego w układzie kosztowym nie będzie problemem rozszerzenie działań o obsługę takiej działalności, realizując działania księgowe konglomeratu.

Najważniejsza cecha konglomeratu to jego sieciowy, płaski charakter, bez wyraźnych podziałów hierarchicznych, o rozproszonej strukturze działania, zorientowany silnie na osiągnięciu celu, ale dający swobodę i niezależność oraz możliwość wykorzystania istniejącego kapitału i możliwości wszystkich jego uczestników.